5 weken geleden...

"Mevrouw Tweestreepjes? Goedenavond, komt u verder. Dag meneer. O, kijk nou toch, een mandje jong geluk?! Jeetje! Nou, kom maar mee. Pas op voor het afstapje hoor! Zo, gaat u hier maar naar binnen. Inderdaad, u mag daar plaatsnemen meneer. U mag uw onderkleding uitdoen mevrouw, want...O, uw verloskundige had u al ingelicht. Nou, prima dan. Gaat u daar maar liggen, een klein stukje opschuiven alstublieft, dan kan ik er wat beter bij. En dan gaan we eens even kijken...zooo, die is nog wel klein; 8 weken! En zij is nog geen half jaar? Geeft u borstvoeding?! Nee? O? Nou ja, dat gaat wel erg druk worden, hoor......maar vast ook wel gezellig...Nee mevrouw, ik zie er maar een. Wat zegt u? Een dubbele eisprong? Dit is toch niet in het ziekenhuis gebeurd? O, ik dacht al! Nou, een eisprong voelen dat kan echt niet hoor! Maar ik zal wel even kijken...Nee, ik zie er echt maar eentje. Dat zou anders wat geweest zijn , he?!! Ik zal eens even gaan meten...1,7 cm. Ja, dat wordt dan waarschijnlijk 8 maart. Maar omdat het kleiner is dan 2 cm. is dit eigenlijk geen betrouwbare meting, dus dan moet u met 10 a 11 weken nog een keertje terugkomen, hoor.
U mag zich weer aankleden, trouwens. Zo,...8 weken,... jeetje, dat gaat druk worden, hoor....maar vast ook wel gezellig. Nou euh...gefeliciteerd...U kunt de weg wel terugvinden he? Goedenavond!"

Inmiddels zijn we 5 weken verder en hebben we verder gelukkig wel hele leuke reacties gehad ;-)
Na deze ervaring was had vooral vriendlief niet echt veel zin meer om het aan de rest van wereld te verkondigen. Door sommige mensen wordt je nu eenmaal meteen in een hokje geplaatst als je snel na de eerste zwangerschap weer een kindje verwacht.
Maar ja, zoals mijn moeder het zo mooi vertelde: 'Dat is wel heel vermoeiend, als je altijd maar rekening moet houden met wat andere mensen van je denken!'

En even vooruitlopend op jullie vragen:
- Ja, natuurlijk, 'het' is gepland. Hadden jullie niets gemerkt dan? ;-)
- Zodra we besloten de anticonceptie achterwege te laten was het raak. We zijn dus echt een stel geluksvogels, want we hadden van te voren bedacht dat we nu best wel eens minder geluk zouden kunnen hebben.
- Inderdaad, onze 2 hummels schelen straks slechts 13 maanden!
- Gelukkig viel dit keer de misselijkheid ontzettend mee. Rond 10 weken moest ik wel elk uur iets eten, maar het was goed te doen. (De oma's zeggen dat het nu vast een jongen wordt!)
- Mijn bekken? Tja...daar zijn geen voorspellingen over te doen. Mijn verloskundige heeft 3 kindjes, waarvan de 2e en 3e ook zo kort op elkaar. De eerste 2 zwangerschappen had ze heel veel last, de 3e keer helemaal niet! Vooralsnog doe ik het uit voorzorg rustig aan. Vriendlief doet de wekelijkse boodschappen en traplopen en tillen probeer ik zo veel mogelijk te beperken.

So far, so good!